สำหรับพ่อแล้ว ที่ผ่านมาตลอดชีวิต สิ่งที่ไม่มีประโยชน์นั้นยังไม่มี มันมีแต่ว่าเราจะใช้มันเวลาไหน กับสถานที่เช่นไร และกับคนชนิดใดเท่านั้นเอง
วิถีของเจ้าควรจักเริ่มต้น คือ ทำตนให้ละเอียดอ่อน พินอบพิเทา ละเมียดละไม อ่อนน้อมถ่อมตน อ่อนโยน อ่อนไหว แต่มิใช่อ่อนแอ
พ่ออยากจะบอกต่อเจ้าว่า ตอนที่เจ้าเป็นเด็กตัวเล็กๆ ที่กำลังหัดเดินและหกล้ม พร้อมกับได้รับความเจ็บปวด ถ้าเจ้าไม่พยายามและเริ่มต้นเดินใหม่ เจ้าก็จะเดินไม่ได้ จนถึงปัจจุบันนี้เป็นแน่
http://www.dhamma-isara.org/think_index.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น